Το σπίτι φυλακή μια Κυριακή ακόμα μακριά σου
πώς φτάσαμε ως εδώ ξένοι
κι οι δυο να ζούμε για φαντάσου
ποτέ δε θα ξεχάσω τα λόγια που΄χες πει
πως για να μ΄αγαπήσεις δε φτάνει μια ζωή
Είναι κάτι δειλινά που νιώθω ερημιά
παράπονο με πιάνει
είναι θάνατος αργός αυτός ο χωρισμός
κομμάτια μ΄έχει κάνει
Είναι κάτι δειλινά που χάνομαι ξανά
στα μάτια τα δικά σου
η ζωή μου μια πληγή κρυφά αιμορραγεί
που είμαι μακριά σου
Ξυπνάω το πρωί και η ζωή ανόητη μου μοιάζει
το σπίτι αδειανό δεν είσαι εδώ κι η μέρα σκοτεινιάζει
Ποτέ δε θα ξεχάσω τα λόγια που΄χες πει
πως για να μ΄αγαπήσεις δε φτάνει μια ζωή
Είναι κάτι δειλινά που νιώθω ερημιά
παράπονο με πιάνει
είναι θάνατος αργός αυτός ο χωρισμός
κομμάτια μ΄έχει κάνει
Είναι κάτι δειλινά που χάνομαι ξανά
στα μάτια τα δικά σου
η ζωή μου μια πληγή κρυφά αιμορραγεί
που είμαι μακριά σου
