Τα τσιγάρα σου σβησμένα
και τα λόγια σου φωτιά
τα θυμάμαι ένα ένα
δε περνάει η βραδιά
το παράπονο με παίρνει
που θυμάμαι όσα ξεχνάς
όμως ποιος καταλαβαίνει
μόνος σου τα δύσκολα περνάς
Καρδιά μου κάνε υπομονή και θα ξεχάσεις
είναι η ζωή πολύ μικρή να τη σκορπάς
είναι καλύτερα ό,τι αγάπησες να χάσεις
παρά να χάνεσαι για κείνη που αγαπάς
Τ’ όνομα σου χαραγμένο
σ’ ένα ψεύτικο φιλί
κι ίσως φταίω που επιμένω
μα σ’ αγάπησα πολύ
Καρδιά μου κάνε υπομονή και θα ξεχάσεις …
